این روزها نـوای دلم مـادری تر است            هركس كه یارمن بشود یار حیدراست

گاهی شما شبـیه به من گریه می كنیـد            در فـاطـمیه اشك شما فاطمی تـر است

ای صاحـبان نـاله خـدا خـیـرتان دهـد            سـوز شما هـماره تسـلّای مـادر است

در خـیـمه ام اقامه، عزایش كه می كنم            مهمانِ روضه ام ز علی تا پیمبر است

یـاد شكـسـته پهـلـوی او می كُـشد مـرا               زهرا فرشته ای ست كه بی بال و بی پر است

تا گـریه می كنم كه چرا قامتـش خمیـد               احساس میكنم كه چنان سایه برسَراست

آری خـودش تـسـلّیِ غـمدیدگـان شـود               با اینكه چشم پُر گُهرم حوض كوثراست

هــرگــاه یــاد درد دل مـجـتـبـی كـنـم               اسرار او به پیش نگاهـم مُصَوّر است

مـادر! هنـوز خیـمه نشـینِ تو مانـده ام               گویی هنوز معركۀ كـوچه و در است

ای مادرم! دعـا كن و یا منتـقم بخـوان               اَمَّن یجیب گو كه مُجیب تو داور است

طی می كـنم ز كـعـبـه مسیر مدیـنه را            از كـربـلا شـروع كـنم زخـم سینه را